جامع¬ترین تحقیق درباره تخلخلها، توسط گوران و کلاین انجام شده است. آنها با اندازه گیری دانسیته کل پوشش متصل به زمینه و همچنین پوشش جدا شده از زمینه (توسط انحلال زمینه) تخلخلهای موجود در پوششهای اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی روی آلومینیم را تخمین زدند. تخلخل با استفاده از تخلخل¬سنج جیوهای و جذب نیتروژن همدما اندازه گیری شد.
خلاصه اندازه گیری تخلخلها که توسط کوران و کلاین گزارش شده بود. مقدار *، تخمینی با فرض اینکه تخلخلها، استوانههایی به قطر ۳۰ نانومتر (به عنوان سطح ویژه معیار جذب نیتروژن) هستند، میباشد.
با مقایسه دانسیته ساختاری (که بر اساس جابجایی ارشمیدسی، چگالی سنجی با هلیم یا تخلخل سنجی با جیوه اندازه گیری شده بود)، با دانسیته ساختاری تئوری (که از روی مقادیر فازی اندازه گیری شده از آنالیز اشعه ایکس به دست آمده بود)، درصد تخلخلهای متصل به سطح تخمین زده شد. خلاصه دانسیتههای ساختاری گزارش شده توسط نویسندگان در جدول ۱-۶ آمده است.
مقادير تخلخلهای به دست آمده از اندازه گیری دانسيته كل، احتمالا کمترین دقت را دارند. ابعاد پوششهای جداشده از زمینه، توسط یک میکرومتر اندازه¬گیری شد و ابعاد پوششهای متصل به زمینه، توسط ضخامت¬سنج با جریان گردابی بدست آمد. این روشها به زبری سطح پوشش حساس نیستند و بنابراین احتمال اندازه گیری ضخیم ترین نقاط موجود در سطح وجود دارد. در نتیجه مقادير ضخامت و تخلخلها، بیشتر از مقدار واقعی تخمین زده میشوند. مقادیر حاصل از تخلخل¬سنجی با جیوه، و جذب نیتروژن (در حدود ۲۰%)، احتمالا دقیق¬ترین تخمینها از میزان تخلخل¬های پوشش میباشند. شباهت بین مقدار دانسیته ساختاری تئوری حاصل از آنالیز اشعه ایکس با سه اندازه گیری آزمایشگاهی متفاوت، نشان دهنده وجود مقادیر کمی از تخلخلهای بسته در پوششهای اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی میباشد. این موضوع بیان میکند که اکثر تخلخل¬های موجود در پوششهای اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی، متصل به سطح هستند. در نتیجه امکان نفوذ الکترولیت به درون پوشش در طول عملیات پوشش دهی فراهم میشود.
همه چیز در مورد آنادایز آلومینیوم و ترمال بریک...
نویسنده : کارخانه آلومینیوم بازدید : 269